De rente die maar stijgt en stijgt

Vorige week steeg de Amerikaanse 10-jaarsrente tot boven de 5%, het hoogste niveau in de afgelopen 16 jaar. We moeten teruggaan tot 2007, vóór de Grote Financiële Crisis, voor dergelijke rentestanden. Ook de 30-jarige rente steeg tot het hoogste niveau sinds juli 2007. Vorige maand berichtten we dat het erop lijkt dat de centrale banken van de VS en Europa aan het einde zijn met het verhogen van de korte rente. Echter, een verlaging lijkt er niet snel in te zitten aangezien de inflatie hardnekkig is en een recessie, zeker in de VS, (nog) niet gaande is. Een regionale voorzitter van de Fed duidde deze situatie aan als een ‘hogedruk evenwicht’ met een inflatie die hoger is dan de gewenste 2%, gecombineerd met een lage werkloosheid en een positieve groei.

De verdere stijging van de kapitaalmarktrentes geven de centrale banken meer lucht om niet verder de rente te verhogen; de markt heeft het al voor ze ingeprijsd op basis van de ferme (‘hawkish’) uitspraken van zowel de Fed voorzitter Jerome Powell als van ECB voorzitter Christine Lagarde dat ze niet zullen terugdeinzen de rente te verhogen als de inflatie niet afneemt.

De enorme rentestijging van de afgelopen 20 maanden in de kapitaalmarkten blijft niet zonder gevolgen. Het meest directe gevolg is dat de koersen van obligaties, na het ‘annus horribilus’ van 2022, ook dit jaar dalen. We kunnen inmiddels spreken van een heuse obligatiekrach vanaf eind 2021 met verliezen tot boven de 20% in langlopende obligaties waar vrijwel geen couponrentes als compensatie tegenover stonden. Het effect van de relatief sterkere stijging van de lange rente versus de korte rente is dat er weer een positief verschil tussen lang en kort is. Dat duidt erop dat de markten denken dat de rente langer hoog blijft. Een ander bijkomend effect is dat andere beleggingscategorieën, zoals aandelen, minder aantrekkelijk zijn geworden. De zogenaamde risicopremie, datgene dat je als belegger wilt behalen bovenop de risicovrije rente, is hierdoor flink gedaald. Ook waarderingen lopen terug door de lagere contante waarde van toekomstige kasstromen bij een hogere rente. Het laatste effect is dat bedrijven, overheden en particulieren natuurlijk flink meer moeten betalen voor nieuwe leningen en het herfinancieren van de bestaande leningen. In de VS moet er al 8% rente worden betaald voor een 30-jarige hypotheeklening, een niveau waarvoor we terug moeten gaan tot het jaar 2000.

Al met al is het een omgeving waarin er meer beweging en dynamiek is en zal zijn op diverse beleggingsmarkten. Dat zou op een goede omgeving duiden voor long/short aandelenfondsen, arbitrage en macro beheerders en zeker ook voor trendvolgende beheerders. Dat zien we nog niet direct terug in de rendementen dit jaar, maar in onze gesprekken met fondsmanagers is er een duidelijk enthousiasme te horen over het terugtrekken van de centrale banken als sturende factor op financiële markten en de mogelijkheden die zich nu aandienen op macro economisch niveau.

“If the misery of the poor be caused not by the laws of nature, but by our institutions, great is our sin.”  Charles Darwin