De bekende 60/40 portefeuille is (weer) levend

Vrijwel alle beleggers, zowel particulier als professioneel, hebben logischerwijs niet geheel hun vermogen belegd in aandelen. Ook wordt niet alles geïnvesteerd in obligaties of in één andere beleggingscategorie zoals onroerend goed of alternatives. Zij spreiden hun vermogen. De kracht van spreiding, volgens de theorie van Markowitz van alweer 80 jaar geleden, is dat er een optimum gevonden kan worden in risico en rendement door niet-correlerende (of laag-correlerende) beleggingen bij elkaar te zetten in één portefeuille. Daarom houden veel beleggers een mix van aandelen en obligaties aan. Dit gebeurt veelal in de verhouding 60% aandelen en 40% obligaties, wat een gematigd risicoprofiel vertegenwoordigt, ook wel vaak een neutraal profiel genoemd.
Deze 60/40 portefeuille heeft het de afgelopen 40 jaar bovengemiddeld goed gedaan, tot aan 2021. In die periode behaalde in de VS een 60/40 portefeuille een rendement van ruim 10% per jaar, wat met name kwam omdat obligaties, in dit geval 10-jaars staatsobligaties, door de dalende rente een rendement lieten zien van 7,5% per jaar.  Vanaf begin jaren ’80 tot aan 2 jaar geleden is de kapitaalmarktrente, ook in Nederland, vrijwel constant gedaald van boven de 10% naar onder de 0%. 

De 60/40 portefeuille is al sinds 2013 dood verklaard door niet de minsten, zoals bijv. Alan Greenspan, omdat rentes niet verder konden dalen, zie bijvoorbeeld hier, hier en hier. Maar het duurde nog 8 jaar voordat de obligatiebubbel in 2022 (en deels in 2023) daadwerkelijk uiteenspatte. In 2022 was het rendement van een 60/40 portefeuille in de VS -17,9%, wat sinds de jaren ’30 van de vorige eeuw niet meer was voorgekomen.

Zo blijkt maar weer, gelijk hebben en gelijk krijgen zijn twee heel verschillende dingen en juist daarom is spreiding essentieel; je weet niet óf en vooral wannéér je gelijk krijgt met een uitgesproken beleggingsvisie. En hoe meer spreiding hoe beter, zo bleek ook tijdens de obligatiekrach van 2022-2023. Door de toevoeging van alternatives zoals op het HJCO platform, die wel positief rendeerden in die omgeving van sterk stijgende rente, gaf dat een beperking op van het verlies van vele procenten.

Door de rentestijging van onder de 0% tot boven de 4% resp. 5% in Europa resp. de VS geeft het 40% gedeelte in obligaties van een 60/40 portefeuille in ieder geval weer een aantrekkelijke coupon, zowel absoluut als relatief, ten opzichte van de gedaalde inflatie. Dus als er nu weer iemand verkondigt dat de 60/40 portefeuille dood is, dan is dat niet ingegeven door de slechte vooruitzichten voor obligaties; die zijn beter dan in vele jaren hiervoor.

Verdere spreiding over Skills fondsen is hoe dan ook aan te raden; ze bieden een betere risico/rendements verhouding op middellange termijn door de lage correlatie met aandelen en obligaties. Bedenk wel dat een grotere spreiding per definitie betekent dat er altijd achterblijvers in de portefeuille zitten. Als alles hetzelfde op een neer beweegt, is er geen immers geen reden om te spreiden. Dit jaar blijven een aantal Skills fondsen zoals trendvolgend en arbitrage achter ten opzichte van andere beleggingscategorieën, juist die fondsen die in 2022 het verlies hebben beperkt. Trendvolgend blijft achter omdat de dominante trend de afgelopen periode de stijgende rente was en de grootste positie daarom ‘short’ obligaties was. Door de scherpe rentedaling in maart en ook in november,  met flink stijgende koersen voor obligaties tot gevolg,  waren deze posities behoorlijk verlieslatend. Al met al geen reden tot zorg, de trends, in welke richting dan ook, komen terug en de hogere rente is gunstig voor deze fondsen,  omdat meer dan 70% van het vermogen is belegd in kasmiddelen die nu weer een aantrekkelijke rente geven. 

“If the misery of the poor be caused not by the laws of nature, but by our institutions, great is our sin.”  Charles Darwin